Wirusowe zapalenie wątroby- WZW typu B

Wirusowe zapalenie wątroby – WZW

Jest to zakaźna choroba prowadząca do uszkodzenia wątroby.

WZW typu B

Wywołuje je wirus zapalenia wątroby –HBV. Źródłem zakażenia jest człowiek tak więc wirus może być przekazywany poprzez naruszenie ciągłości tkanek np. poprzez zakażoną igłę(wraz z krwią) lub drogą płciową. Okres inkubacji wynosi od 4-23 tygodni. Zapowiedzią poprawy jest nagłe zwiększenie objętości moczu (poprawa wewnątrzwątrobowego metabolizmu hormonu ADH) oraz  pojawienie się anty-HBe i anty-HBs.  Do pełnego wyleczenia dochodzi  po 3 miesiącach – 80%, postacie z cholestazą mogą trwać dłużej.

Objawami zwiastującymi zakażenie wirusem są:

·         objawy rzekomo grypowe

·         objawy niestrawności 

·         bóle stawowe

·          zmiany skórne (wysypka) – gł. HBV

·         bóle pod prawym i lewym podżebrzem(na skutek powiększenia wątroby i śledziony)

·         ciemny mocz

·         rozjaśnienie stolca

·         żółtaczka  4-6 tygodni (prosta lub cholestatyczna), jednakże nie zawsze występuje

·         zmiany w EKG

·         zapalenie trzustki, niedokrwistość, wysiękowe zapalenie opłucnej (występują dosyć rzadko)

Badanie:

·         laboratoryjne- obecność HBsAg we krwi( znajduje się w niemal każdej wydzielinie i wydalinie można go nabyć od matki), spadek OB, obniżona krzepliwość krwi, wzmożona aktywność enzymatyczna, urobilinogen w moczu, hiperbilirubinemia, dodatnie wyniki czynnościowych prób wątroby, żółtaczka.

               

Leczenie:

W większości przypadków WZW B dochodzi do samoistnego wyleczenia na skutek wykształconej odporności (90%) do 0,5% – przejście w nadostre zapalenie wątroby (duża śmiertelność) stosowany jest hydrokortyzon – tylko w ciężkich przypadkach 150-300 mg/d;

zakażenia w okresie noworodkowym – zwykle nie następuje samoistne wyleczenie. Przewlekła postać WZW B zwiększa dwukrotnie ryzyko pierwotnego raka wątroby.

Wskazany jest odpoczynek i leżenie( lepsze ukrwienie wątroby), stosowanie diety

dieta bogato-białkowej, bezwzględny zakaz picia alkoholu (co najmniej rok)

Pozawątrobowe choroby związane z zakażeniem HBV

·         pozawątrobowe choroby związane z zakażeniem HBV i HCV

·         guzkowe zapalenie tętnic

·         błoniaste lub błoniasto-rozplemowe kłębuszkowe zapalenie nerek

·         krioglobulinemia

·         zespół Guillaina-Barrego

·         zapalenie mięśnia sercowego

·         zmiany w EKG

·         zapalenie trzustki

·         wysiękowe zapalenie opłucnej

Profilaktyczne badanie na obecność wirusa obejmuje:

               

·         krwiodawców

·         nosicieli HBsAg

·         personel i pacjentów stacji dializ

·         chorych na WZW

Zapobieganie:

·         Izolacja nosicieli i chorych na WZW podczas

·         Jednorazowy, oddzielny sprzęt medyczny (wirus WZW B jest odporny na temperaturę wrzenia wody i środki chemiczne, konieczne jest stosowanie autoklawów).

·         Szczepienia przeciw WZW

Bezwzględnemu szczepieniu podlegają:

·         pracownicy służby zdrowia

·         chorzy: niedorozwinięci umysłowo, hemodializowani

·          członkowie rodzin chorych i ich partnerzy seksualni

·         noworodki matek chorych lub nosicielek WZW B

                Oprócz szczepionki można podawać przeciwciała anty-HBs (razem ze szczepionką lub bez niej).

Cykle szczepienia (domięśniowo)

0-1-6 miesięcy – normalny

0-1-2-12 miesięcy – gdy chcemy uzyskać szybkie uodpornienie

0-7-12 dni i 12 miesięcy – jw.

0-1-2-6 miesięcy, podwójne dawki szczepionki – u pacjentów z zaburzeniami odporności (np. pacjenci dializowani)

1 doba życia –noworodek matki replikującej HBV

dawki przypominające – co 5 lat