Choroba Dupuytrena (przykurcz Dupuytrena)

Jest to powolnie rozwijająca się choroba rozcięgna dłoniowego i częściowo powięzi palców, która prowadzi do pasmowego, guzkowego jej bliznowacenia i szkliwienia. Choroba ta najczęściej dotyczy powierzchni dłoniowej ręki, może pojawiać się również w obrębie grzbietu ręki i palców, podeszwy stóp, a nawet w obrębie członka. Choroba Dupuytrena występuje zazwyczaj po 40 roku życia(częściej u mężczyzn niż u kobiet). Jako pierwszy pojawia się przykurcz palca serdecznego i małego, później kciuk i wskaziciel. Czasami choroba może spowodować przykurcz tylko jednego palca.

Na rozwój choroby ma wpływ:

·         Uwarunkowanie genetyczne

·         Choroby OUN, zmiany w korzeniach nerwowych C6-Th1

·         Mikrourazy

Występuje 5 stadiów choroby Dupuytrena:

·         0- nie występuje przykurcz palców ale można wyczuć pasmo podskórne

·         1- przykurcz do 30⁰ w stawach śródręczno-paliczkowych

·         2-przykurcz zgięciowy w stawach międzypaliczkowych i śródręczno paliczkowych (30-90⁰),

·         3-przykurcz głębszych warstw rozcięgna dłoniowego, ograniczone odwodzenie palców

·         4- proces bliznowacenia więzadła oraz rozcięgna prostowników palców

Na początku choroby pojawiają się guzki podskórne. W miarę narastania choroby dochodzi do przykurczu palców, zwłaszcza w stawach śródręczno-paliczkowych. Doprowadza to do upośledzenia czynności ręki przy przykurczu ok. 30°. Przykurcze i zgrubienia podskórne, które powodują stale zwiększające się upośledzenie funkcji ręki są wskazaniem do leczenia operacyjnego. Polega ono na całkowitym wycięciu zmienionego rozcięgna dłoniowego oraz guzków z jednoczesną korekcją przykurczów palców.